Σε λίγες μέρες, στις 26 Ιουλίου, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και η αθλήτρια στο βάδην Αντιγόνη Ντρισμπιώτη θα πορευθούν στο παρισινό στάδιο με την ελληνική σημαία ανοίγοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως εκπρόσωποι της χώρας που τους γέννησε και πάνω από όλα ως εκπρόσωποι των ιδανικών των αγώνων. Παρά τη διεθνή αξία του Αντετοκούνμπο και παρά την έμφαση που δίνει ο ίδιος στην Ελλάδα ως τον τόπο που νοιώθει πατρίδα του, αρκετοί θα ξινίσουν με την επιλογή. Εν τούτοις, ο αθλητής με το καθόλου ελληνικό όνομα και χρώμα, αντιπροσωπεύει την καλύτερη Ελλάδα. Το ήθος, την ευγένεια, την ευγνωμοσύνη χωρίς μεμψιμοιρίες, την ταπεινότητα, την ευαισθησία, την ωριμότητα.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πάμπλουτος και διάσημος, θα είχε πολλούς λόγους να γυρίσει την πλάτη στην Ελλάδα. Ωστόσο επιστρέφει και παίζει με την Εθνική Ομάδα της χώρας χαρίζοντας της διακρίσεις, γιατί νοιώθει πως είναι χρέος του, πως είναι η πατρίδα του. Έλληνας με νιγηριανή καταγωγή.
Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994 κι είναι ο τρίτος στη σειρά αναμεσά σε πέντε αδέλφια. Έζησαν ως παράνομοι μετανάστες αλλάζοντας διαρκώς διαμερίσματα. Έζησαν τον φόβο όταν η Χρυσή Αυγή κυνηγούσε μετανάστες. Όπως περιγράφει ο ίδιος σε ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, γυρίζοντας στο σπίτι έβαζε τα αδέλφια του να τρέχουν, ως παιχνίδι. «Πιστεύετε ότι μπορούμε να φτάσουμε σπίτι σε δύο λεπτά;» τους έλεγε. «Μέσα μου ήμουν απίστευτα φοβισμένος: ότι μια ομάδα ανθρώπων θα ξεφύτρωνε από το πουθενά και θα προσπαθούσε να μας σκοτώσει» λέει ξεσπώντας σε λυγμούς. Παρόλα αυτά η Ελλάδα στη ψυχή του είναι μια χώρα αγαπημένη.
Την ίδια ώρα στην Ισπανία εμφανίστηκε ένας 17χρόνος που το όνομα του κάνει τον γύρο του κόσμου. Ακόμα και όσοι δεν έχουμε ιδέα από ποδόσφαιρο, μάθαμε το όνομα του. Λαμίν Γιαμάλ. Ένα παιδί μεταναστών, με πατέρα από το Μαρόκο και μητέρα από την Γουινέα που έζησε στο περιθώριο, αλλά με ένα γκολ έγινε παγκόσμιο αστέρι. Η Γαλλία δίνει 200 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει κι η Βαρκελώνη αρνείται. Συχνά πανηγυρίζοντας σχηματίζει με τα δάχτυλά του τον αριθμό 304. Είναι τα τελευταία ψηφία του ταχυδρομικού κώδικα της γειτονιάς Ροκαφόντα, μιας από τις πιο φτωχές γειτονιές της Καταλονίας, την οποία το ακροδεξιό VOX αποκάλεσε «πολυπολιτισμική κοπριά».
Ο κόσμος όμως αλλάζει. Όπως γράφει η Μαρία Δεδούση, στο Protagon, «Σε πείσμα της κάθε Λεπέν και του κάθε ακροδεξιού μορφώματος. ο Γιάννης με την ελληνική σημαία θα δείξει έναν δρόμο. Όχι τον δρόμο προς τα μετάλλια και τη δόξα μόνο, αλλά έναν δρόμο πολύ πιο σημαντικό: Υπάρχουν χιλιάδες Γιάννηδες εκεί έξω. Θέλουν να σπουδάσουν, να δουλέψουν, να διακριθούν, να προσφέρουν, σε μια χώρα που αιμορραγεί από έμψυχο υλικό. Θέλουν την ευκαιρία να το κάνουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου