«…Μάνα μου όλα περνούνε
κι όλα γίνονται ξανά
όμως τούτη η θητεία
δε σταματάει πουθενά…»
Φαίνεται πως κι εδώ έχει δίκιο ο Σαββόπουλος! Περνάει γρήγορα ο χρόνος; Άλλοτε ναι, άλλοτε όχι! Πάντως τα εφτάμισι χρόνια ήταν πολύ γεμάτα! Ήταν ένας μακρύς και πολύ περιεκτικός κύκλος εκπαίδευσης, για όσους το ήθελαν συμμετοχικής, με ένα όραμα – ίδιες λέξεις, στην πράξη πολύ διαφορετικό: Για το καλό της πόλης! Μα ποιο είναι αυτό; Πώς το εννοεί ο καθένας; Tι να σημαίνει, άραγε, ποιότητα ζωής; Tι να σημαίνει μια ανάπτυξη που να την υπηρετεί; Mπορεί η δημοκρατική διαδικασία και η εξ αυτής ψηφοφορία να παραβιάζει το πνεύμα και το γράμμα του νομοθέτη; Πόσο μάς εντυπωσιάζουν τα έργα βιτρίνας; Ποια είναι η ουσία πέρα από τα κάθε εγκαίνια; Πόσο εύκολο είναι να λειτουργήσει μια ημικατεχόμενη πόλη; Ποια είναι η ταυτότητα κι η φυσιογνωμία της πόλης – τι γίνεται με το ιστορικό κέντρο, πόσο ψηλά στον ουρανό πρέπει να ανέβει η εκτός των τειχών περιοχή της; Πώς διατηρείται κι ενισχύεται μια Περιοχή Ειδικού Χαρακτήρα; Tι σκεφτόμαστε για τα εγκαταλειμμένα και καταρρέοντα κτήρια, εντός των τειχών αλλά και αλλού, στην περιοχή Λήδρα Πάλας; Tα ερειπωμένα σχολεία του Αγίου Κασσιανού ουδόλως ευνοήθηκαν ούτε από τον χρόνο (αναπόφευκτο) ούτε από τα όποια μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (απαράδεκτο)…
Ποια είναι άραγε η γνώμη των δημοτών για τις τοπικές αρχές, τη δική τους τοπική αυτοδιοίκηση; Πόσο δική τους την αισθάνονται; Eίναι ικανοποιημένοι με την ενημέρωση την οποία έχουν; Πώς (δεν) ενημερώνονται για θέματα που τους αφορούν και ποια δυνατότητα έχουν να καταθέσουν τον προβληματισμό τους ή να βρουν απαντήσεις σε ερωτήματά τους πριν έρθουν να τους κτυπήσουν την πόρτα (και τα αυτιά) αποφάσεις που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής τους; Έχουν ακουστά για τη δημόσια διαβούλευση;
Mην πείτε πως τώρα τα θυμηθήκαμε όλα αυτά! Είναι θέματα που αναλυτικά παρουσιάστηκαν στις συζητήσεις για τους διαδοχικούς προϋπολογισμούς, με κάποιους να δυσφορούν «άντε, τέλειωνε» ή «οι μικροί να μιλούν λιγότερο από τους μεγάλους» – στην κάθε περίπτωση, όμως, σημασία έχει τι λες!
Tελικά μπορεί και να πέρασαν «γρήγορα» τα εφτάμισι χρόνια. Ένας υπερπλήρης κύκλος σπουδών. Ξεκίνησε με τη γνώση κι εμπειρία των περιβαλλοντικών οργανώσεων και του Κινήματος Οικολόγων αλλά και της Επιτροπής Κατοίκων Αγίου Αντρέα. Είχα όμως και την τύχη μιας προηγηθείσας …φροντιστηριακής εκπαίδευσης από τον προκάτοχό μου στο Δημοτικό Συμβούλιο (ΔΣ) Λευκωσίας, τον αγαπημένο φίλο μ.Στέλιο Κολοκασίδη που επέμενε να μου αφήσει κι εκείνες τις πολύ χρήσιμες, όπως επιβεβαιώθηκε, «κασιούδες» με το απόσταγμα της δικής του μακράς και σημαντικής θητείας. Ύστερα τα κουβεντιάζαμε στο Κίνημα με φίλους με κατάλληλες ειδικότητες και γνώση καθώς και με τους άλλους δημοτικούς συμβούλους της επαρχίας (που τώρα αυξήθηκαν από 4 σε 6). Πώς αλλιώς να έβγαιναν με επάρκεια οι τεκμηριωμένες τοποθετήσεις στις 1250 συνεδρίες του ΔΣ, άλλων συμβουλίων και επιτροπών;
Προχτές την Πέμπτη, η τελευταία συνεδρία του ΔΣ είχε το καλό να μην επιφυλάσσει εκπλήξεις… Μα κι αυτή η Κυριακή δεν κουβαλά την έγνοια πώς θα αντιμετωπίσεις όσα θα φέρει η συνεδρία της Πολεοδομικής Επιτροπής της Τρίτης. Κι εκεί να παραθέτεις επιχειρήματα και, αντί σχολιασμού, συχνά να ακούς εκείνο το μονότονο κι άχρωμο «τοποθετούμαι ως η Υπηρεσία». Κάτι μου θυμίζει από εκείνο το δημοσιοϋπαλληλικό «έχω οδηγίες να αναφερθώ…». Εδώ όμως δεν είμαστε διορισμένοι αλλά εκλεγμένοι, με πρόσθετες, πολύ συγκεκριμένες υποχρεώσεις, άμεσα υπόλογοι στους δημότες κι όχι σε κάποιο προϊστάμενο από όπου εκπορεύονται οι οδηγίες… Η έγνοια παραμένει για τη νέα (χωρίς διαφάνεια;) διαδικασία…
Πήραμε, λοιπόν, προχτές και το απολυτήριο – Άντε και καλοί δημότες! Τελικά, όμως, «τούτη η θητεία δε σταματάει πουθενά…». Παραμένουμε ενεργοί δημότες! Αυτό φαίνεται πολύ να ενοχλεί τους «μασκοφόρους της δημοσιογραφίας»! Ένας από αυτούς, ο ….., άλλως «Μάντης Κάλχας» (πολύ βολικό ένα ψευδώνυμο!), κτύπησε πάλι – αχώνευτοι τού φαίνονται οι Οικολόγοι. Αν είναι ψυχολογικό, θα πρέπει να κοιταχτεί. Πολύ το χάρηκε που δεν τα πήγαν καλά στις εκλογές αλλά δεν έμεινε εκεί. Πήγε να «αναλύσει» τις γραφές και αφού ψευδολόγησε κι έβρισε τον Περδίκη, κατέληξε με τούτο το συγκλονιστικό: «Κι έμειναν μόνοι οι Τσιμίλλης και Περδίκης να πηγαίνουν σε μνημόσυνα και εθνικό συμβούλιο για να περνά η συντάξιμη ώρα» (Φιλελεύθερος, 16.6.2024). Και τώρα που θα έχω περισσότερο χρόνο; Πολύ θα στενοχωρηθεί ο μασκοφόρος! Ο λαός λέει πως «αργία μήτηρ πάσης κακίας». Τι άλλο παρά κακό μπορεί να κάνουν οι αθκειασεροί συνταξιούχοι, ειδικά αν είναι και Οικολόγοι;
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1484711/touti-i-thitia-den-stamatai-pouthena/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου