Από την Παρασκευή ο κόσμος έχει χωριστεί για άλλη μια φορά στα δύο: Από τη μια είναι οι «Ήτανε χάλια η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών (και κυρίως η δικιά μας –της Ελλάδας- ήταν η καλύτερη ever)» και από την άλλη είναι όσοι βλέπουν βαθύτερα μηνύματα περί ελευθερίας, ισότητας, αδελφοσύνης. Τα οποία μηνύματα πρέπει να υπάρχουν πάντοτε στη γαλλική κουλτούρα από τον καιρό της γαλλικής επανάστασης και εντεύθεν. Ακόμα και να μην υπάρχουν, με κάποιο τρόπο τα διακρίνουμε.
Κι ανάμεσα σε όλα αυτά, όπως γίνεται σχεδόν πάντα, χάνεται το βασικό ερώτημα: Είναι δυνατόν να δαπανούνται τόσα δισεκατομμύρια για μια αθλητική (ή οποιαδήποτε) διοργάνωση; Όταν το Παρίσι κατέθεσε την υποψηφιότητά του για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, ο προϋπολογισμός υπολογίστηκε σε περίπου 6,2 δισεκατομμύρια ευρώ αλλά, τελικά, διπλασιάστηκε. Το κόστος, σύμφωνα με γαλλικά ΜΜΕ, εκτιμάται πλέον σε 11 δισεκατομμύρια ευρώ. Κάποια από αυτά τα λεφτά αφορούν τον καθαρισμό του Σηκουάνα και άλλα έργα που θα μείνουν στην πόλη. Ωστόσο, είναι δυνατόν οι πολίτες να χρειάζεται να βγαίνουν στους δρόμους για διεκδικήσεις απείρως χαμηλότερου κόστους, να χρειάζεται να στήνουν οδοφράγματα, να συγκρούονται με τις δυνάμεις ασφαλείας για ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωση τους, ενώ ξοδεύονται δισεκατομμύρια για μια φιέστα; Παγκόσμιας προβολής μεν, αλλά φιέστα.
Κάποιος μπορεί να αντιτάξει πως υπήρχε χορηγός, πως δεν ήταν τα λεφτά των φορολογουμένων πολιτών. Αλλά και πάλι… Δεν αποτελεί ύβρη να πεθαίνουν άνθρωποι από την πείνα, να ερημώνονται χώρες, οι οποίες μάλιστα ήταν αποικίες που τις έχουν απομυζήσει αποικιοκράτες της δύσης, ενώ την ίδια ώρα να σκορπίζονται με τόση ευκολία αμύθητα ποσά; Ποσά που θα μπορούσαν να σώσουν μια ολόκληρη χώρα, να μην αναγκάζονται οι άνθρωποι της να την εγκαταλείπουν.
Κάθε τέσσερα χρόνια μια χώρα ξοδεύει δισεκατομμύρια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Δημιουργούνται έργα τα οποία στη συνέχεια παραμένουν αναξιοποίητα. Από την Βραζιλία μέχρι την Αθήνα υπάρχουν τα κουφάρια των ακριβών αυτών έργων. Τα οποία δημιουργήθηκαν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος σε μια εποχή που προστατεύουμε το περιβάλλον με τα καλαμάκια και τα πώματα των μπουκαλιών. Σαφώς και δεν γίνεται να μετριούνται όλα με ορθολογικά κριτήρια. Σαφώς οι άνθρωποι θα διασκεδάσουμε, θα δημιουργήσουμε, θα ξεχάσουμε τα προβλήματα της ανθρωπότητας, θα κάνουμε υπερβολές. Ακόμα και στις υπερβολές όμως υπάρχει μέτρο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έχουν πλέον σχέση με το μέτρο, αξία στην οποία οι αρχαίοι Έλληνες που θεσμοθέτησαν τους Ολυμπιακούς έδιναν ιδιαίτερη σημασία.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1495061/posa-tha-borousan-na-ginoun-me-11dis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου