Στο βιβλίο της Liz Wiseman γίνεται μια εκτενής περιγραφή με πολλά παραδείγματα για το τι σημαίνει impact player και τις θετικές συνέπειες που έχει ένας οργανισμός από το να έχει τέτοιου είδους παίκτες να ηγούνται. Πόσω μάλλον, όταν μια χώρα, ένα έθνος, έχει έναν τέτοιο παίκτη επιρροής ως τον ηγέτη του! Η Liz Wiseman εξηγεί ότι οι παίκτες επιρροής είναι άνθρωποι προορατικοί. Έχουν την ικανότητα να «δουν μακριά». Άνθρωποι που αντιλαμβάνονται κάνοντας τις αντίστοιχες συσχετίσεις για το πού θα οδηγηθεί μια κατάσταση πολύ καιρό πριν αυτή συμβεί. Γι' αυτό και πολλές φορές προλαμβάνουν με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους μια έκβαση που δεν θα ήταν ωφέλιμη στο σύνολο. Οι παίκτες επιρροής δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φέρουν εις πέρας κάτι που δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά τους και να το κάνουν με σπουδαίο τρόπο και με εξαιρετικό αποτέλεσμα. Οι παίκτες επιρροής θεωρούν ότι συμβάλλουν σε κάτι μεγαλύτερο, γι' αυτό και ποτέ δεν βάζουν το ΕΓΩ τους μπροστά. Ο στόχος της διαδρομής τους είναι να αφήσουν κάτι σπουδαίο πίσω τους για το σύνολο ή την ανθρωπότητα. Έχουν αυτό που ονομάζεται στα αγγλικά infinite mindset. Δηλαδή, έναν τρόπο σκέψης με τον οποίο θεωρούν ότι σημασία έχει πως δημιουργείς τώρα για να μπορούν οι επόμενες γενιές να το αξιοποιήσουν. Όπως το γνωστό συμβολικό παράδειγμα, φυτεύουν δέντρα γιατί θέλουν οι επόμενες γενιές να κάθονται κάτω από τη σκιά τους.
Ήμουν λοιπόν, προχτές, σε μια μεγάλη υπεραγορά, με ένα καρότσι γεμάτο από το «μεγάλο» ψώνισμα για το σπίτι. Άδειαζα, λοιπόν, το καρότσι στον ιμάντα του ταμείου, ο ταμίας περνούσε τους κωδικούς των προϊόντων μου από τις υπέρυθρες και μου τα χώριζε αναλόγως με την κατηγορία του προϊόντος. Τα είδη καθαρισμού μαζί, τα προϊόντα του ψυγείου μαζί, τις ξηρές τροφές μαζί κ.ο.κ. Ο ταμίας ήταν ένα αγόρι που του απέμεινε ένας χρόνος για να αποφοιτήσει από το λύκειο. Αυτός λοιπόν, ο μικρός, που δεν είχε καμία υποχρέωση πέρα από το πέρασμα του κωδικού των προϊόντων από το μηχάνημά του και την πληρωμή του ποσού που αναγράφεται στην οθόνη της ταμειακής του, μπήκε στον κόπο χωρίς καμία υπόδειξη από κάποιον, να διαχωρίσει τα προϊόντα μου για να με διευκολύνει. Και μου λέει: «σκέφτηκα, κυρία, ότι επειδή δεν έχετε βοήθεια, να σας τα χωρίσω έτσι για να τα τοποθετήσετε μέσα στις τσάντες σας με αυτόν τον τρόπο και να είναι ευκολότερο για εσάς όταν θα τα συγυρίσετε στο σπίτι σας!». Τον κοίταξα με ένα τεράστιο θαυμασμό, τον ευχαρίστησα και του είπα, κάποια μέρα εσύ θα γίνεις «impact player» και του εξήγησα γιατί!
Αναπόφευκτα και με παρακίνηση την πικρία που έχω για τη χώρα μας επειδή έχει τόσες δυνατότητες και καταδικάζεται καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια στα χέρια ηγετών με μεγάλο ΕΓΩ και με πολύ μικρό ή λανθασμένο όραμα για τον τόπο, κάνω τη σύγκριση. Υπήρξε ποτέ ηγέτης που ήταν impact player στη χώρα μας; Θεωρώ ότι μια-δυο μεγάλες προσωπικότητες (ηγετικές μορφές) υπήρξαν και υπάρχουν, αλλά διέπρεψαν και διαπρέπουν εκτός της χώρας μας. Δυστυχώς για εμάς. Ευτυχώς ίσως για εκείνους. Γράφω ευτυχώς, γιατί δεν ξέρω αν τελικά θέλουμε ή κατανοούμε τη σημαντικότητα τέτοιων ηγετών. Γιατί αν την κατανοούσαμε, θα είχαμε απαιτήσει να τους έχουμε κιόλας!
Ας πάρουμε την πρόσφατη απόφαση για αύξηση της μισθοδοσίας των δημόσιων υπαλλήλων απλά για να αντιληφθείτε γιατί υποφέρουμε από την απουσία ηγετών με επιρροή!
Δεν μπορεί ο κ. Χριστοδουλίδης να κάνει γύρα τα κανάλια και να δίνει συνεντεύξεις και να γεμίζει τα κοινωνικά δίκτυα αναρτήσεις νομιζόμενος ότι έτσι δημιουργεί επιρροή. Δεν μπορεί να δίνει αυξήσεις στη δημόσια υπηρεσία, αλλά να μην κάνει παράλληλα διορθωτικές κινήσεις ως προς τις εισφορές των δημόσιων υπαλλήλων στα ταμεία κοινωνικών ασφαλίσεων. Δεν γίνεται ο δημόσιος υπάλληλος να αμείβεται περισσότερο, να συμβάλλει με πολύ χαμηλότερες εισφορές στο ταμείο κοινωνικών ασφαλίσεων συγκριτικά με τον αντίστοιχο ιδιωτικό υπάλληλο, και στο τέλος, να λαμβάνει μεγαλύτερη σύνταξη από τον ιδιωτικό υπάλληλο. Τέτοιες πολιτικές έχουν μόνο κοντόφθαλμοι ηγέτες. Ηγέτες που δεν μπορούν να αντιληφθούν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης. Γιατί πρέπει να υπάρχει αυτή η κατάφωρη αδικία και ανισότητα ανάμεσα στους υπαλλήλους ιδιωτικών οργανισμών και των δημόσιων οργανισμών; Γιατί οι ιδιώτες να πληρώνουν τις συντάξεις των δημόσιων υπαλλήλων; Και πώς μια τέτοια απόφαση θα συμβάλει στη διατήρηση του ταμείου μακροπρόθεσμα;
Και ένα ακόμη παράδειγμα που αφορά την προσέγγιση του κ. Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό που αποδεικνύει ότι αυτός ο Πρόεδρος δεν μπορεί να σκεφτεί τη μεγάλη εικόνα. Η διεθνής κοινότητα του δείχνει την ευκαιρία και αυτός κοιτάει το δάχτυλο. Δεν γίνεται να διατείνεται ότι κάνει αγώνα για επανέναρξη διαλόγου και επίλυσης του Κυπριακού και να λειτουργεί και αυτός και η ομάδα του σαν μια βάρκα χωρίς πανιά, χωρίς κουπιά και κυρίως χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Ποιο είναι το πλάνο; Πώς θα πείσει ο κ. Χριστοδουλίδης ότι η συμφιλίωση είναι η μόνη οδός, από τη στιγμή που δεν ξέρει τι θέλει να κάνει με τα «ττέλια του Νουρή»; Πώς θα πείσει ο κ. Χριστοδουλίδης τον ίδιο τον λαό του ότι αυτή είναι η υγιής κατεύθυνση της χώρας, όταν καθημερινά γεμίζει τα κοινωνικά δίκτυα και τις εφημερίδες με πράξεις και λόγια που αποδεικνύουν το αντίθετο συντηρώντας την εικόνα εχθρών και το μίσος; Πώς θα πείσει ο κ. Χριστοδουλίδης τη διεθνή κοινότητα ότι η πρόθεσή του είναι ειλικρινής, που εδώ και δυο χρόνια δεν έκανε έστω και μία πράξη που να αποδεικνύει ότι προσπαθεί να φέρει τις δυο κοινότητες κοντά;
Στο μόνο παιχνίδι που υπήρξε παίκτης ο κ. Χριστοδουλίδης είναι στο καλοστημένο παιχνίδι διαφθοράς που έστησε ο Αναστασιάδης εναντίον της χώρας μας και που, δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, τον εξυπηρετεί στη μετακίνηση πιονιών…
Πηγή: https://politis.com.cy/apopseis/stiles/815161/impact-player-paiktis-epirrois
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου