«Άμαχοι πεινούν, διψούν, είναι άρρωστοι. Έχουν μείνει άστεγοι. Έχουν εξωθηθεί πέρα από τα όρια της αντοχής τους. Πολύ πιο πέρα από αυτό που μπορεί «να υπομείνει ανθρώπινο ον. Οι ζωές 2,1 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν γίνεται να εξαρτώνται από την τύχη και την ελπίδα».
Κι όμως από αυτό εξαρτώνται. Από την τύχη και την ελπίδα. Σε τίποτα άλλο, όπως αποδείχτηκε, δεν μπορούν να προσβλέπουν.
Δικαίως λοιπόν η αξιωματούχος του ΟΗΕ Τζόις Μισούγια διερωτάται: «Τι απέγινε η στοιχειώδης ανθρωπιά μας», επισημαίνοντας ταυτόχρονα, σε ομιλία της που έγινε σε συνεδρίαση για τη Γάζα, πως «αυτό του οποίου γίναμε μάρτυρες τους τελευταίους 11 μήνες θέτει υπό αμφισβήτηση τη δέσμευση του κόσμου στη διεθνή νομική τάξη που δημιουργήθηκε για να εμποδίζονται τέτοιες τραγωδίες».
Το ερώτημα «τι έγινε η ανθρωπιά μας;» στοιχειώνει ή έπρεπε να στοιχειώνει όλους μας. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, τα σπίτια τους έχουν ισοπεδωθεί, η ασιτία και οι ασθένειες απειλούν τη ζωή χιλιάδων άλλων, παιδιά πεθαίνουν ακόμα και από τον φόβο τους.
Καμμιά φορά έρχεται μια ιστορία που μας συγκλονίζει. Όπως αυτή με τον πατέρα που πήγε να εκδώσει πιστοποιητικό γέννησης για τα νεογέννητα δίδυμα παιδιά του και μέχρι να επιστρέψει δεν είχε ούτε παιδιά ούτε γυναικά. Σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς. Ο συγκλονισμός όμως κρατά πολύ λίγο. Η μια είδηση διαδέχεται την άλλη κι η μακρά διάρκεια ενός πολέμου τον μετατρέπει σε ρουτίνα στην αντίληψη των ανθρώπων.
Οι ίδιοι άνθρωποι μπορεί ακόμα να συγκινούμαστε από κινηματογραφικές και λογοτεχνικές μεταφορές των δεινών που υπέστη ένας λαός πριν κάποιες δεκαετίες. Ενός λαού του οποίου τυγχάνει η κυβέρνηση να είναι σήμερα ο θύτης. Είναι επιλεκτικές οι ευαισθησίες ή μήπως επειδή έχουμε άλλοθι πως δεν υπήρχαμε τότε για να μας ζητά κάποιος ευθύνες για αδράνεια ή ακόμα και συνεργεία, μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε την ανθρώπινη τραγωδία;
«Είμαστε τυφλοί στην επανάληψη της ιστορίας;» διερωτάται η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, Φραντσέσκα Αλμπανέζε. «Η αποτυχία του κόσμου να προστατεύσει τους Παλαιστίνιους απηχεί τις αποτυχίες του με τους Βόσνιους και τους Τούτσι, παρά τις υποσχέσεις που δόθηκαν μετά το Ολοκαύτωμα για την αποτροπή τέτοιων φρικαλεοτήτων» δήλωσε. «Τα ανθρώπινα δικαιώματα θάβονται ένα προς ένα».
Σε κάποιες δεκαετίες, όταν αυτό που συμβαίνει τώρα αποτελεί ιστορικό γεγονός, οι επόμενες γενιές θα διερωτώνται τι έκαναν οι υπόλοιποι άνθρωποι, τι έκαναν οι κυβερνήσεις τους, πως μπορούσαν να ανέχονται να συμβαίνουν όλα αυτά δίπλα τους; Τι είχε απογίνει η ανθρωπιά τους;
Αλήθεια, τι απέγινε η ανθρωπιά μας;
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1503287/ti-apegine-i-anthropia-mas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου