Αρχές της βδομάδας, με το που δημοσιοποιήθηκαν τα ονόματα των πρώτων που παραπέμπονται στο δικαστήριο για το σκάνδαλο των διαβατηρίων, η πρώτη αντίδραση του υπό κατηγορίαν δικηγορικού γραφείου ήταν να υπενθυμίσει –ανάμεσα σε άλλα- την προσφορά του στον τόπο. «…Παρέχοντας αξιόπιστες νομικές συμβουλές σε ενδιαφερόμενους διεθνείς επενδυτές, στον τομέα ακινήτων… συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ενδυνάμωση της τοπικής και της εθνικής οικονομίας».
Η προσφυγή στην προσφορά στον τόπο αποτελεί κύριο και βασικό άλλοθι όσων το όνομα κατά καιρούς έχει εμπλακεί σε νομικές περιπέτειες. Η αναφορά μάλιστα από το εν λόγω γραφείο ίσως να είναι και η πιο χλιαρή συγκρινόμενη με πολλές που έχουν προηγηθεί. Ένας άλλος δικηγόρος όταν βρέθηκε στο στόχαστρο της δικαιοσύνης συνέδεσε το θέμα με την τουρκική κατοχή αποδίδοντας σε αυτούς που τον εξέθεσαν τουρκόφιλα κίνητρα. «Οι ερπύστριες των τουρκικών τανκ οδηγούμενες από το κανάλι Al Jazeera του Κατάρ, πέρασαν πάνω από τη χώρα και την βομβάρδισαν…» κι άλλα παρόμοια με κατάληξη το «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς».
Ένας πρώην διαχρονικός υπουργός και κεντρικός τραπεζικός κυβερνήτης, στο προαύλιο του δικαστηρίου όπου δικαζόταν μας θύμισε την προσφορά του στον αγώνα της ΕΟΚΑ, από ακριτόπουλο κιόλας. «Πρόσφερα σε αυτήν πατρίδα πολύ περισσότερα από όσα μου έδωσε». Τα ίδια περίπου μας είπε κι ένας δήμαρχος. Τα ίδια μας είπαν και μας λένε πολλοί. Και το 2018 είχα γράψει: «Την ατάκα «ξέρετε πόσα πρόσφερα εγώ;» δεν θα την ακούσουμε ποτέ από τη μάνα που έχασε δύο γιους στην εισβολή, από τον άντρα που έμεινε ανάπηρος πολεμώντας το ΄74. Δεν θα την ακούσουμε ποτέ από τον άνθρωπο που έχασε όλες του τις οικονομίες στο κούρεμα βοηθώντας έτσι να μην κηρύξει πτώχευση το κράτος. Δεν θα την ακούσουμε ποτέ από κάποιο αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, που με τη δουλειά του έστησε μια επιχείρηση στην οποία βρήκε δουλειά και εξαργυρώνει τις σπουδές του ένας αριθμός πτυχιούχων αλλά και άλλων εργαζομένων. Δεν θα την ακούσουμε ποτέ από ένα μουσικό που προσφέρει στην ανάπτυξη του πολιτισμού. Δεν θα την ακούσουμε ποτέ από κάποιον που κάνει απλά αυτό που νομίζει σωστό, αυτό που του υπαγορεύουν οι αξίες του χωρίς να αναμένει αντάλλαγμα… Το πόσο σκληρά εργάστηκε ο καθένας στο πόστο που υπηρετούσε, πόσες ώρες θυσίασε ακόμα και από τον προσωπικό του χρόνο, πόση φαιά ουσία ανάλωσε και πόσα πρόσφερε δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για όλα και για πάντα».
Στα χρόνια που μεσολάβησαν συνεχίσαμε να την ακούμε και θα συνεχίσουμε ακόμα για πολύ. Όσο υπάρχει πατρίδα.
Πηγή: https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1505443/i-patrida-pou-den-mas-chrosta/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου